Als er een term bestaat die bij Amerika hoort, is het jammerlijk die van de mass shooting. Dat is het executeren van willkeurige mensen op een willekeurige plaats met meer dan vier slachtoffers. Die bestonden in de jaren tachtig en negentig ook al in de VS, maar werd pas een echte epidemie na 1999. Namen zoals Columbine High en Sandy Hook klinken bekend in de oren. Tussen 2000 en 2014 waren er wereldwijd 166 massaschietpartijen, 133 daarvan waren in de VS. Vroeger was de reden pure willekeur, nu krijgt die een racistische ondertoon. Het is niet alleen door mass shootings dat er zoveel doden vallen met wapengeweld: ook huiselijk geweld en bende-oorlogen geven gewonden. 60% van het wapengeweld is zelfdoding, maar dat geeft nog steeds 40% aan doodslag. Wat is er aan de hand, Amerika?
Daders en Slachtoffers
De Afro-Amerikaanse bevolking telt maar voor 15% van de gehele bevolking mee, toch is de helft van de daders wapengeweld een zwarte, en zijn ze ook de meeste slachtoffers ervan. De verouderde, zwarte binnensteden zoals Baltimore staan berucht om hoe gevaarlijk ze wel niet zijn. Vele blanken zeggen dat het hun eigen schuld is, omdat ze in zo’n gevaarlijk milieu wonen. Maar het is “dweilen met de kraan open als je makkelijker aan een vuurwapen komt dan verse tomaten” zegt Steven De Foer, buitenlandscorrespondent bij de Standaard.
Vuurwapens zitten in het DNA van de Amerikanen. Het begon met een gewapende revolutie tegen Engeland, sloeg over naar een burgeroorlog en eindigde met twee bloedorstige wereldoorlogen. Het milieu van wapens is geboren. Het wapen staat dus symbool voor vrijheid tegen tirannie. Het staat symbool voor tradie, voor echt Amerika. Toch zegt het Second Amendment het volgende:
“A well regulated Militia, being necessary to the security of a free State, the right of the people to keep and bear Arms, shall not be infringed.” Het was veleer Jefferson’s visie dat het federaal leger de wapens van het beroepsleger niet kon afnemen. Een collectief recht dus. De wapenlobby veranderde in 2008 die visie: nu is het ook een individueel recht.
NRA Takes Over
De wapenlobby, ook gewoonweg de NRA (National Rifle Association) begon haar geschiedenis kort na de burgeroorlog. Soldaten van de Unie (Lincoln) kwamen samen met als doel de Amerikanen beter te leren schieten. Ze begonnen te lobbyen vanaf 1934, maar nog steeds verantwoordelijk en genuanceerd. Door interne problemen kwam er een machtshift, en schoof alles opens op naar rechts. De NRA begon met het financieren van campagnes, en gaf elke politici een punt: heb je een ‘A’, houdt de wapenlobby van je. Heb je een ‘F’, dan probeert de wapenlobby je te vervangen. Vanaf 1991 is ze in handen van Wayne LaPierre, een echte lobbyist. De NRA is nu enkel op zoek naar macht en geld.
De relatie tussen Trump en de NRA is niet kapot te krijgen. De NRA schonk Trump 30 miljoen dollar, en Trump zorgt ervoor dat er niets gebeurt voor de wapens. Maar paradoxaal genoeg is Trump slecht bezig voor de wapenlobby. Onder Obama kocht men massaal veel wapens omdat men bang was voor strengere reguleringen. Maar onder Trump is iedereen zo laks, dat zelfs een grote wapenfabriek moest sluiten. De ‘trump-slump’.
Heb je een ‘A’, houdt de wapenlobby van je. Heb je een ‘F’, dan probeert de wapenlobby je te vervangen.
Verandering, of toch niet?
De Parkland shooting bracht verandering. De March for Our Lives bracht 800.000 demonstranten naar Washington. Ze eisten verandering in wetten. 67% van de bevolking wil strengere wetten, 97% wilt op zijn minst dat de backgroundchecks verstrengt worden. 17 staten hebben red flag laws, die ordediensten toelaten wapens af te nemen van mensen die een potentieel gevaar zijn. Maar voor veel blanke gun lovers druist dat in tegen het eerste en tweede amendement van de grondwet. De wetten voor wapens worden dan maar per staat verandert, omdat er op national (weeral) niets gebeurt. In 10 staten mag je openlijk wapens dragen. En in republikeinse staten worden regels na een mass shooting meestal…versoepelt.
Hoeveel mass shootings moeten er nog gebeuren voor de Amerikanen het beseffen? Misschien moeten wij er ons bij neerleggen dat wapens altijd een deel zullen uitmaken van het Amerikaans DNA. Maar misschien is het tijd voor een drastisch andere aanpak als het op wapens afkomt. Meer nuance, meer wetten, meer praten over wapens. Een verbod op wapens, zal dat er ooit komen? Wie weet. We weten enkel dat het geloof in God Amerika’s vrouw is, de liefde voor de wapens haar minnares.